Ζώντας στο ρυθμό των Πανελληνίων
Φτάσαμε λοιπόν στην τελευταία μας σχολική χρονιά.. Ο τελευταίος αγιασμός, οι τελευταίες παρελάσεις, η τελευταία χρονιά στα θρανία. Μάλλον και η πιο δύσκολη. Βρισκόμαστε στο κατώφλι των Πανελληνίων, την πρώτη μάλλον σοβαρή δοκιμασία της ζωής μας. Για μια ολόκληρη χρονιά, εμείς και ο περίγυρός μας δοκιμαζόμαστε σε αντοχές και νεύρα. Γιατί η χρονιά αυτή απαιτεί κουράγιο και δύναμη, όρεξη και μεράκι. Να μπορείς να συνεχίζεις, να μάθεις να πέφτεις και να σηκώνεσαι, πιο δυνατός.
Τα μαθήματα πιο απαιτητικά από ποτέ, οι καθηγητές αυστηροί, οι γονείς σιωπηλοί συμπαραστάτες. Ασφυκτικό το καθημερινό πρόγραμμα, καθώς τα φροντιστήρια διαρκούν πολλές ώρες και οι μαθητές αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε αγαπημένες μας συνήθειες στο βωμό της εισαγωγής μας στο πανεπιστήμιο. Τα βράδια πάνω από ένα βιβλίο μαθηματικών ή αρχαίων ονειρευόμαστε τις ξέγνοιαστες νύχτες του καλοκαιριού που αναμένουμε, με φίλους δίπλα στη θάλασσα. Και πάλι, αγωνία. Όχι τόσο για την ώρα των εξετάσεων, όσο για αυτά που έπονται. Βαθμοί, επιλογή σχολής, και το μετά.. Ακόμα και αν περάσουμε στην πολυπόθητη σχολή της επιλογής μας, θα καταφέρουμε να ασκήσουμε το επάγγελμα αυτό; ή η οικονομική κρίση θα πλήξει στο περάσμά της και τα όνειρά μας; Ελπίζουμε πως όχι! Θα παλέψουμε για να μην γίνει αυτό..
Βέβαια και ο ανταγωνισμός είναι πάρα πολύ μεγάλος. 100.000 μαθητές στοχεύουν επίσης σε πανεπιστημιακές σχολές. Μαθητές ικανοί, έξυπνοι, σίγουρα υπολογίσιμοι. Αλλά ο καθένας, εφόσον αυτό επιθυμεί, οφείλει να παλέψει για τα όνειρά του, να τα διεκδικήσει. Όλοι έχουμε το δικαίωμα αυτό. Κάθε μέρα, ένας αγώνας. Η προσωπική μας "Ιθάκη". Άλλα όπως είπε και ο αγαπημένος μας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης "πάντα στο νου σου να 'χεις την Ιθάκη, το φθάσιμον εκεί είναι ο προορισμός σου". Σημασία έχει το ταξίδι, οι εμπειρίες που αποκομίσαμε και ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα τελικά θα μας δικαιώσει.
Νικολέτα Σενικίδου- Πολυξένη Παπαδοπούλου
